Γιατί κέρδισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
2015-09-22 09:46
Οι εκλογές της Κυριακής ανέδειξαν νικητές και ηττημένους. Στους πρώτους ανήκουν φυσικά τα κόμματα που σχηματίζουν ξανά κυβέρνηση συνεργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, καθώς επίσης και η Ένωση Κεντρώων του γραφικού Βασίλη Λεβέντη που κατάφερε να μπει στη Βουλή και στους δεύτερους όλοι οι υπόλοιποι, η ΝΔ, η Χρυσή Αυγή, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το Ποτάμι.
Ξεκινώντας από τους δύο νικητές, τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, διαπιστώνεται πώς μετά από ένα πολύ βαρύ και σκληρό μνημόνιο που υπέγραψαν κατάφεραν να κερδίσουν την ψήφο του ελληνικού λαού και απ’ ότι φαίνεται την εμπιστοσύνη του στην υλοποίηση του. Φάνηκε κατ’ αρχήν να πείθουν πώς ήταν ο μόνος δρόμος και πέρασε το διακύβευμα ποιος θα το υλοποιήσει καλύτερα.
Κι αυτό βέβαια ανεξάρτητα από τα σκληρά μέτρα που εμπεριέχει το μνημόνιο και θα αρχίσουν να «σκάνε» από τις επόμενες ημέρες στις πλάτες του ελληνικού λαού. Είναι προφανές πώς οι πολίτες εκτίμησαν πώς ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ μπορέσουν να πετύχουν κάτι θετικό στην ελάφρυνση του χρέους, στις εργασιακές σχέσεις και σε ορισμένα, λίγα μεν αλλά καίρια ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητα και την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Έπαιξε ρόλο το γεγονός πώς τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Πάνος Καμμένος είναι πρόσωπα νέα και δεν εκπροσωπούν το «παλιό και το φθαρμένο» πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία έχει σήμερα οδηγηθεί η χώρα, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι πολίτες τους έδωσαν μία δεύτερη ευκαιρία στέλνοντας τους βέβαια και το μήνυμα πώς θα έχουν την ίδια κατάληξη με τους άλλους αν δεν πράξουν ότι υποσχέθηκαν.
Μέσα δε από τον ορυμαγδό των δημοσκοπήσεων, που αποδείχθηκαν κατευθυνόμενες και ότι εξυπηρετούν σκοπιμότητες (τι πρωτότυπο…), τις επιθέσεις μέχρι και την τελευταία στιγμή κατάφεραν ο μεν ΣΥΡΙΖΑ με τη διάσπαση που έγινε να χάσει μόλις μιάμιση μονάδα και 4 έδρες και οι ΑΝΕΛ μία μονάδα και 3 έδρες. Πολύ μικρές απώλειες. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που κυβέρνηση που έχει υπογράψει μνημόνιο επανεκλέγεται.
Είναι δε η πρώτη κυβέρνηση που δεν θα έχει αντιπολίτευση. Κι αυτό γιατί το μνημόνιο που θα κληθεί να υπογράψει το έχουν ψηφίσει όλα τα κόμματα (πλην Χρυσής Αυγής και ΚΚΕ), οπότε το μόνο που έχει να κάνει είναι να προωθήσει τους εφαρμοστικούς νόμους οι οποίοι εδράζονται από τη συμφωνία που όλοι έκαναν με τους δανειστές. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική αντιπολίτευση για θέματα όπως αν πρέπει να επιβληθεί ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία ή στο μοσχαρίσιο κιμά. Δύο σημαντικά θέματα αλλά δεν δικαιολογούν αντιπολίτευση ουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχαν δε να απαλλαγούν από τις συνιστώσες και να προχωρήσουν τώρα πιο συμπαγείς στη νέα κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ που επίσης έχουν ανανεώσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα τους και τον Πάνο Καμμένο να βγαίνει απόλυτα κερδισμένος από αυτή τη διαδικασία (κράτησε ενωμένη την ΚΟ την προηγούμενη περίοδο, διέψευσε τις Κασσάνδρες και μπήκε στη Βουλή).
Κερδισμένος βέβαια και ο Βασίλης Λεβέντης που μπήκε στη Βουλή εκλέγοντας 9 βουλευτές. Του πήρε βέβαια δεκαετίες να το καταφέρει. Η επιτυχία του αυτή θα πρέπει πάντως να απασχολήσει το πολιτικό σύστημα, όπως άλλωστε και η τεράστια αποχή που σημειώθηκε στις εκλογές της Κυριακής.
Από εκεί και πέρα ακολουθούν οι ηττημένοι. Πρώτη η ΝΔ που δεν κατάφερε, παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν διασπασμένος, να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά της και να χτυπήσει ακόμη και πρωτιά. Η λάθος στρατηγική του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η απαράδεκτη προεκλογική καμπάνια και η μη επαφή με τους νέους ανθρώπους ήταν οι βασικοί λόγοι της εκλογικής ήττας.
Η ΝΔ έχασε μάλιστα σε σχέση με τον Ιανουάριο περίπου 200.000 ψηφοφόρους, αφού δεν κατάφερε να πείσει πώς μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κρίσιμη πολιτική κατάσταση και να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια. Και πώς να το κάνει αυτό «κολλημένη» σε πρόσωπα που έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα, βρίσκονται στην κεντρική πολιτική σκηνή δεκαετίες και δεν έχουν να προσφέρουν το παραμικρό σε μία κοινωνία που βυθίζεται στη φτώχια και την εξαθλίωση.
Ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ που επειδή κατάφερε από την τελευταία θέση να περάσει στην τέταρτη με αύξηση κατά 1,5% νομίζει ότι κέρδισε. Αγνοεί προφανώς η Χαριλάου Τρικούπη πώς κατέβηκε στις εκλογές με τη ΔΗΜΑΡ και χωρίς απέναντι να βρίσκεται το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου που στις εκλογές του Ιανουαρίου πήρε ένα περίπου 2,5%. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρείται κερδισμένο, απλά περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση λέγεται αυτό.
Όσο για το Ποτάμι, αυτό κατέρρευσε, στέρεψε από ψηφοφόρους γιατί απλά αντιλήφθηκαν όλοι μέσα στο καλοκαίρι το ρόλο που παίζει. Μέσα σε μερικούς μήνες έχασε το 1/3 της εκλογικής του δύναμης και από εκεί που ο Σταύρος Θεοδωράκης ζητούσε 10% στις εκλογές πάλευε να κρατηθεί πάνω από το 4%. Αυτά συμβαίνουν ότι σε υποστηρίζει με πάθος ο Μάρτιν Σούλτς και οι δανειστές κατ’ ευθείαν από το εξωτερικό.
Στους ηττημένους των εκλογών θα πρέπει να συμπεριληφθεί υπό μία έννοια και η Χρυσή Αυγή, η οποία μπορεί να αναδείχθηκε και πάλι σε τρίτη δύναμη, αλλά δεν κατάφερε σε ένα απολύτως ευνοϊκό περιβάλλον γι’ αυτή ως κίνημα διαμαρτυρίας να αυξήσει τα ποσοστά της και τα κεφαλαιοποιήσει τους αντιμνημονιακούς που εκφράζει. Κι αυτό μάλιστα σε μια περίοδο που οι εισροές λαθρομεταναστών ήταν βούτυρο στο ψωμί της και όλοι πίστευαν πώς θα χτυπήσει διψήφιο ποσοστό.
Έχασε μάλιστα αξιόλογους ανθρώπους από την Κοινοβουλευτική της Ομάδα, όπως οι Αρβανίτης και Ματθαιόπουλος. Θα πρέπει δε να σημειωθεί πώς ο προεκλογικός αγώνας στις εκλογές του Ιανουαρίου έγινε με όλους τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής στη φυλακή σε αντίθεση με τις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Το γεγονός αυτό, το ότι δεν κατάφερε δηλαδή να περάσει το 7% θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία του κόμματος.
Όσον για το ΚΚΕ που παρέμεινε καθηλωμένο στα ποσοστά που είχε και τον Ιανουάριο, φαίνεται πώς δεν μπορεί ούτε ο Δημήτρης Κουτσούμπας να ξεφύγει από τις γραμμές που το θέλουν από τη μία να είναι κοντά στο λαό και από την άλλη να εξυπηρετεί απολύτως το σύστημα