
Σε κατάσταση πολιορκίας, μια φάση πριν την κήρυξη στρατιωτικού νόμου, κηρύσσει η κυβέρνηση ολόκληρες περιοχές της χώρας, μεταξύ των οποίων και ένα τμήμα της Αττικής, για να αντιμετωπίσουν αυτό που προκάλεσαν με την αδυναμία τουςΤι προβλέπει όμως ο σχετικός νόμος για τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης; Οι γενικές κατευθύνσεις προβλέπουν την εκπόνηση ειδικών σχεδίων αντιμετώπισης του προβλήματος, την «επιστράτευση» όλης της κρατικής μηχανής και τη διάθεση κονδυλίων κατά παρέκκλιση των χρονοβόρων διαδικασιών που ακολουθούνται σε κανονικές συνθήκες
Α. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ
Την κατάσταση πολιορκίας προβλέπει το άρθρο 48 του Συντάγματος , έπειτα από την αναθεώρηση του από την ΣΤ΄ Αναθεωρητική Βουλή. Οι λόγοι που επιτρέπουν την κατάσταση πολιορκίας είναι οι εξής : ο πόλεμος , η επιστράτευση εξαιτίας
εξωτερικών κινδύνων , η άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας και η εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος .
Πρώτον , η εθνική ασφάλεια , η οποία αποτελεί αόριστη νομική έννοια , και της οποίας ο πυρήνας συνάπτεται με την υπόσταση του κράτους στις εξωτερικές σχέσεις . Και δεύτερον , η άμεση απειλή , της οποίας η αντικειμενική εκτίμηση του αν συντρέχει , δεν είναι δυνατή . Τέλος , για την εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος , σύμφωνα με τον συντακτικό νομοθέτη , θα πρέπει το ένοπλο κίνημα να έχει εκδηλωθεί ή τουλάχιστον να έχει γίνει απόπειρα.
Συμπερασματικά , κατά τον συνταγματολόγο Κ. Αλιβιζάτο και στις τέσσερεις αυτές περιπτώσεις οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται στο επίκεντρο της σχετικής τυπολογίας : είτε ως ενεργός πρωταγωνιστής των εξελίξεων , είτε ως αποτρεπτική δύναμη εναντίον ξένων επιβουλών , είτε τέλος ως πιθανός στόχος ή και πηγή απειλών , που ενδέχεται να εκδηλωθούν και στο εσωτερικό της χώρας , το στράτευμα αναδεικνύεται σε παράγοντα του οποίου η συγκρότηση και η δράση αποτελούν το πρωταρχικό αντικείμενο των εξωτερικών μέτρων του άρθρου 4823 .
Β. ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Ως «ενδιάμεσες» καταστάσεις ανάγκης νοούνται οι καταστάσεις αυτές κατά τις οποίες οι ένοπλες δυνάμεις , χωρίς να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες των πολιτικών αρχών στην ίδια έκταση που τους επιτρέπεται όταν κηρυχθεί η κατάσταση πολιορκίας , χρησιμοποιούνται παρά ταύτα για την διεκπεραίωση αποστολών που , υπό συνθήκες ομαλότητας , εμπίπτουν κατ΄ αρχήν στην δικαιοδοσία των σωμάτων ασφαλείας . Για παράδειγμα , αν η διαθέσιμη αστυνομική αρχή δεν επαρκεί , ο κανονισμός «της εν ταις πόλεσι και φρουρίοις υπηρεσίας» ,που ισχύει , προβλέπει την δυνατότητα χρησιμοποίησης και στρατευμάτων και συγκεκριμένα «πεζοπόρων τμημάτων» , «μεταφορικών μέσων πάσης φύσεως» , « ειδικών οχημάτων περισυλλογής» ή και «συνδυασμό τούτων».